Auto xenofobia!

LA BUENA SUERTE

      O libro “La buena suerte” é en si un resumo, un libro de bolsillo para levar a todas partes, algo que deberiamos levar sempre con nós e ter moi presente na vida, xa que dá unha serie de consellos que nos poden guiar moi ben en cada decisión que tomamos e tamén para reflexionar sobre moitas outras que non tomamos.

     Como resumo moi breve, poderíamos dicir que o que nos di este libro é a diferencia entre a sorte a secas e a boa sorte. A sorte, a secas, e o encadeamento de sucesos considerados como fortuítos ou casuais, pero a sorte e pasaxeira, dura pouco. Sen embargo, a boa sorte consiste en crear circunstancias, por iso esta última solo depende dun mesmo. Calquera pode crear boa sorte, e ademais, esta é duradeira.

     A historia que nos conta é o reencontro de dous vellos amigos da infancia, David e Víctor, que por circunstancias da vida se separaron un día cando tiñan tan só dez anos e non se volveron a atopar ata moito tempo despois cando tiñan xa sesenta e catro. Sentados nun banco dun parque comezan a recordar o que foi a vida de cada un dende que colleron camiños distintos ata o momento.

     Víctor, que creceu no seno dunha familia humilde que apenas tiña para sobrevivir e que incluso era axudada polos veciños que coñecían a súa situación, soubo aprobeitar as oportunidades que lle deu a vida e crear as circunstancias óptimas para mellorar e poder ascender económicamente. Dende moi abaixo, con esforzo, traballo, paciencia e sempre as ganas e a ilusión de conseguir o que se propoñía foi quen de sacar adiante unha empresa de fabricación de bolsos, que triunfou enseguida. Os cartos que gañaba ían destinados a mellorar a súa fábrica e os seus produtos, polo que triunfou na vida. Agora aos sesenta e catro anos recorda con entusiasmo estes anos da súa vida que foron para el tan felices.

     Por outra parte, David, que era membro dunha familia con máis oportunidades, tivo un día a sorte de facerse cunha herencia millonaria. Da noite ao día el e a súa familia cambiou a súa casa por unha moitísimo máis grande. Ademais tamén herdou unha gran empresa textil cuns beneficios impresionantes. Mentres seu pai estivo ao mando da empresa todo foi ben, as ganancias eran cada vez maiores, pero cando David se puxo ao control produciuse un cambio. Empezaron a saír competidores ao mercado e David empezou a perder cartos. O erro de David foi que non viu que se quería seguir como ata o de agora o que tiña que facer era cambiar, e crear as circunstancias adecuadas para poder seguir sendo competente. Finalmente, o protagonista desta historia arruinouse.

     Despois de intercambiar esta información, David atribúe o éxito do seu amigo e a súa desgracia á sorte. É entón cando Víctor lle conta a fábula que en tantas ocasións lle serviu a el á hora de tomar tantas decisións importantes como se viu obrigado na vida. A fábula fai referencia a esa diferencia entre a sorte e a boa sorte que expliquei antes. E como todas as fábulas, esta, tamén ten a súa moralexa, que non é outra que a receta de como crear boa sorte, baixo o exemplo dos cabaleiros.

     Estes cabaleiros dos que falo, o branco e o negro, tiñan un reto que consistía en encontrar un trébol que nacería nuns días nun bosque inmenso no cal nunca pasara tal cousa. O cabaleiro negro cando dispuxo desta información deixou o seu destino en mans da sorte. Non soubo ser inxenioso e crear as circunstancias axeitadas para facerse co trébol.

     Pola contra, o cabaleiro branco deuse conta de que se nunca naquel lugar naceran tréboles era porque non se deran as condicións axeitadas. Se o que quería era gañar o reto o que tiña que facer era crear boa sorte, é dicir, as condicións óptimas para que naquel bosque encantado puidera nacer o trébol. Isto foi o que fixo, informouse para saber que necesitaría, traballou duro, con ilusión, ganas e moito esforzo. A pesar de todo, sabía que as posibilidades de que o seu traballo dese froito eran mínimas, el nunca perdeu a esperanza, porque confiaba en que estaba a facer o correcto, e así foi, finalmente fíxose co trébol, co trébol da sorte ilimitada.

     Tras o relato, David deuse conta de que a boa sorte non é casualidade. El empezara xa a crear boa sorte no momento en que empezou a buscar a Victor, e aquí encontrou esta historia da que aprendeu moito, e isto tampouco foi casualidade, 

porque o libro de “La buena suerte” non chega a

un por casualidade.

   Aquí deixo algunhas frases do libro que me sorprenderon e me gustaron moito:

-         << Los problemas de los demás son a menudo la mitad de tus soluciones. Si compartes, siempre ganas más. >>

-         << Muchas personas piensan que tener talento es una suerte, pocas sin embargo piensan que la suerte puede ser cuestión de talento. >>

-         << La suerte favorece sólo a la mente preparada. >>

-         << Que la inspiración llegue no depende de mí. Lo único que yo puedo hacer es ocuparme de que me encuentre trabajando. >>

-         << Sólo aquellos que nada esperan del azar, son dueños del destino. >>

Sara Emprendedora.

Excursión 4º ESO PARÍS (; (; (;

CHARANGA

   Cuestións:

      En que consiste o negocio que escolles?

   A franquicia CHARANGA é a marca pioneira en moda infantil e xuvenil que ademais ten unha ampla selección de complementos, accesorios, colonias e artigos de regalo.

      Cal é a inversión mínima?

   A inversión mínima requerida é de 70.000€

      Cales son os cobros que che fai o franquiciador (ex.: royalties, canon de publicidade, software…)?

   Os cobros por parte do franquiciador son os seguintes:

o       Cánon de entrada - 10.000€

o       Royalties - non hai.

o       Cánon de publicidade – non hai.

o       Inversión total – 80.000€

      Que esixencias che pide o franquiciador (ex.: tamaño do local, número de habitantes…)?

o       Duración do contrato – cinco anos prorrogables.

o       Características do local – entre 100 e 150 m2.

o       Localización do local – rúa comercial principal con dous escaparates como mínimo.

Para coñecer máis sobre franquicias:

http://www.franquiciadirecta.com

http://www.100franquicias.com

CHARANGA

Charanga, marca pionera en el sector de la franquicia de moda infantil y juvenil fue introducida en 1991 en el mercado español por MILLA MED, S.A.

Las oficinas centrales están situadas en el Parque Tecnológico de Andalucía en Málaga, con una superficie de 28.000 m².

Charanga cuenta además con un sistema completamente automatizado que para la distribución de prendas y la comunicación entre las franquicias y las oficinas centrales. Este sistema ha logrado que Charanga se afiance aún más en el mercado y aumente su capacidad de expansión tanto a nivel nacional como internacional.

La estrategia utilizada por la firma para la expansión es la venta exclusiva a través de tiendas propias y franquiciadas. Esta estrategia ha permitido a la compañía reforzar su presencia tanto en el mercado español como en el extranjero con más de 230 tiendas y consolidarse como marca reconocida dentro de la industria de la moda infantil.

Su principal baza es la centralización de todos los procesos desde la central en Málaga: Diseño, Patronaje, Compras, Logística, Comercial, Marketing, Expansión, Informática, Decoración y Obras, Producción y Administración. Por ello, el diseño de la colección es elaborado internamente por un equipo de profesionales que estudia las últimas tendencias en moda y elige los mejores tejidos para la realización de los mismos. Los diseños se reconocen por su gran colorido, dibujos y bordados originales, su comodidad y calidad.

Para mantener una imagen fresca y novedosa en las tiendas Charanga, la empresa ofrece dos colecciones al año, Primavera-Verano y Otoño-Invierno, además de una Colección Continua de modelos “básicos” y una amplia selección de complementos y accesorios, colonias y artículos de regalo.

Trabaja con un tallaje que va desde la 0 – 16 y ofrece productos dentro de diferentes líneas: Sportwear, Vestir y Complementos y Accesorios.

Claves del Negocio: 

• 70% de comisión. Las condiciones de franquicia más favorables existentes actualmente en el sector.
• Minimiza el riesgo de rupturas de stock manteniendo mercancía disponible en almacén durante toda la temporada y permitiendo así al franquiciado realizar pedidos de forma continuada sin almacenar todo el stock en su local. 
• Sistema de asesoramiento comercial y técnico continuado gracias a un seguimiento de las ventas informatizado.
• Apoyo y comunicación constante con todos los departamentos de la central.
• Formación inicial (teórica y práctica) y seminarios de reciclaje.
• Integración en una compañía consolidada en el sector textil infantil español, con más de 19 años de experiencia y en continuo crecimiento.
  

 

As franquicias.

1.     Que é unha franquicia? Quen son o franquiciado e o franquiciador?

v     Entendemos por franquicia un formato de negocios dirixido á comercialización de bens e servizos, na cal unha persoa -natural ou xurídica- concede a outra por un tempo determinado o dereito de usar unha marca ou nome comercial.

v     franquiciado é toda aquela persoa física ou jurídica que, mediante certas condicións, obtén o dereito a comercializar e explotar produtos ou servizos baixo técnicas uniformes e experimentadas cunha rentabilidade probada e cunha marca registrada.

v     franquiciador é unha persoa física ou jurídica que desenvolveu un negocio baixo un método determinado, referente a un produto ou servizo, e que busca a súa expansión a través da busca de inversores aos que outorgará o dereito de operar baixo a súa marca e co seu método operativo e organizativo. O franquiciador prestará unha sistencia inicial e continuada a ditos inversores –franquiciados- a través do asesoramento, entrenamento e orientación para o desenvolvemento do concepto de negocio.

2.     Como funcionan?

   Normalmente as prestacións económicas a favor do franquiciador consisten no pago de:

Ø      Unha suma fixa en concepto de Dereito de Outorgamento de Franquicia.

Ø      Regalías (un porcentaje sobre as ventas).

Ø      Contribución a un fonde de publicidade e promocións.

Ø      Moitas veces o franquiciador (titular) outórgalle ao franquiciado produtos, insumos e servizos que el mesmo debe adquirir.

   Por outra parte o franquiciado recibe:

Ø      Asistencia técnica constante.

Ø      Participación en programas de publicidade corporativa.

Ø      Beneficios con economías de escala.

Ø      Sistemas comerciales probados que melloran os seus procedementos internos.

   Se ben o franchising se está suponiendo que é unha marca exitosa, non significa que sexa famosa, dado que se ben o nome pode ser coñecido non necesariamente implica que vai ser un mellor negocio. Antes de abrir unha franquicia necesítase justamente todo o know how (coñecemento do negocio) e unha correcta implementación para que o negocio sexa realmente un éxito.
   Con todo esto demóstrase que hai un camiño aberto para os que desean non só unirse a unha rede de franquicias senon tamén para xenerar unhra propia, considerando as actuais condicións de mercado do noso país, no cal aqueles negocios de valor agregado teñen moitas  vantaxes.
   Debe quedar moi claro que adquirir unha franquicia non determina o éxito do negocio. Se ben é un puntapé inicial impotante todo depende do risco e administración que empregue o franquiciado coa marca. Unha franquicia exitosa, pode non selo opr unha mala investigación de mercados, unha mala implementación dos coñocementos ou a razón que sexa. Por eso noo momento de obter unha franquicia débese estar preparado para poder administrala correctamente e coa mellor calidade posible.

3.     Que vantaxes e que desvantaxes ten para o franquiciado?

Vantaxes:

      Reputación: é un sitema de licencias estableciodo e ben coñecido, o novo concesionario non ten que traballar para establecer a reputación da firma. O produto ou servizo que se ofrece xa é aceptado polo público.

      Capital de traballo: costa menos diñeiro operar un negocio de concesión, poruqe o franquiciador dálle ao concesionario bos controles de inventario e outros  medios para reducir os gastos. Cando é necesario, o franquiciador pode tamén dar asistencia financieira para os gastos operativos.

      Experiencia: o consello dado polo franquiciador compensa a inexperiencia do novo propietario.

      Asistencia xerencial: o propietario do pequeño almacén independente ten que aprender todo, e un minorista experimentado pode non ser un maestro en todos os aspectos de nanzas, estadísticas, marketing e promoción de ventas. As mellares compañías de franquicia dánlle ao conesionario asistencia continua nestas áreas.

      Utilidades: ao asumir uns costes razonables de franquicia e convenios sobre suministros, o concesionario usualmente pode esperar unha razonable marxe de ganancias, porque o negocio manéxase coa eficiencia dunhas cadeas.

      Motivación: debido a que o concesionario e o franquiciador se benefician do éxito da operación ambos traballan adecuadamente para logralo.

Desvantaxes:

      Pagar o total da inversión necesaria para instalar e decorar o seu establecimiento según os plans detallados do franquiciador.

      Abonar ao franquiciador os cánones de entrada e pagos periódicos establecidos a cambio dos servizos permanentes que recibe del.

      Dispor do stock suficiente en calidade e variedade según os mínimos que establece o franquiciador.

      Aplicar o precio de venda aconsexado polo franquiciador.

      Respetar todos os aspectos relacionados coa imaxe corporativa da franquicia.

      Aceptar os controis periódicos do franquiciador e informar continuadamente da evolución do seu negocio, aceptando as posibles modificacións que o franquiciador poidese impoñer para a obtención de resultados positivos.

      Respetar as exclusividades territoriais e de marca.

      Compromiso de asistencia aos cursos de formación que realice o franquiciador.

      Usar os métodos de trabajo, directrices comerciales  de xestión xeneral que o franquiciado trasmite a través dos Manuais.

      Respetar as características do sistema comercial e de xestión que definen a franquicia en cuestión.

4.     Existen moitos tipos de franquicias. Averigua en que consisten os seguintes tipos:

             Franquicia individual: 

Trátase do contrato máis típico e habitual de      franquicias. o franquiciador concede o dereito a explotar unha soa franquicia ao franquiciado, que a explota el mesmo. Esta tipoloxía ocupa a maioría das franquicias que triunfan. Trátase dunha franquicia na que o franquiciado explota un so local. Ten unha zona exclusiva para abrir unha unidade durante o prazo do contrato. Non sub franquicia nin abre máis locais.

             Franquicia maestra ou máster:

 É o contrato mediante o cal unha empresa  outorga unha franquicia fóra do seu país de orixe, outorgándolle unha exclusividade nun territorio, dándolle á vez a posiblilidade de subfranquiciar o negocio entre os interesados locais. Se a exclusividade é abarcativa de máis dun país, denomínase Regional.

      Franquicia córner:

   Son franquicias cuxas características lles permiten instalarse nun pequeño espazo dentro doutro negocio. Poden non ser complementarias dos servizos ou produtos que se comercialicen no establecemento.

      Franquicia de productos:

   Trasmítese a posibilidade de vender en forma exclusiva determinados produtos, con aceptación probada no mercado.

      Franquicia de servicios:

   É ad e maior desenvolvemento. Neste tipo ofrécese unha fórmula original, específica e diferenciada de prestar servizo ao consumidor cun método probado e experimentado pola súa eficacia no mercado.

    -  Que é a OCU  e a que se adica?

   A OCU (Organización de Consumidores e Usuarios) é unha organización que protexe e asesora aos usuarios e aos dereitos que estes teñen ante todo tipo de comercios.

   Deste modo, según explican dende a súa páxina web, a OCU é unha asociación privada independente e sen ánimo de lucro que naceu en 1975 co obxectivo de promover e defender os intereses dos consumidores, orientalos nas súas eleccións como consumidor, traballar para axudarlles a resolver os seus problemas de consumo e a facer valer os seus dereitos fundamentais como consumidores. Así mesmo, a OCU é unha asociación española.

   Polo tanto, parece que se trata dunha organización que se pon ao servizo de todos os usuarios cando estes teñen algún problema relacionado con algún produto que compraran, sexa na tenda que sexa e da forma que sexa.

-        Cres que é un labor importante?

   Sí, desenvolve unha labor fundamental na defensa dos intereses dos consumidores e usuarios fronte aos abusos practicados polas empresas na súa práctica comercial.

   Por exemplo, nos supostos de facturación abusiva por parte de compañías eléctricas, de telefonía, de banca, que recurrindo a prácticas enmascaradas e confusas, adícanse a estafar pequenas contías pero a unha multitude de clientes. É dicir, por exemplo se Telefonía está estafando aos seus clientes cobrándolle a cada un 1€ máis en cada factura, ningún destes o denunciará, xa que irían a xuízo e polo custo deste, o usuario acabaría perdendo cartos. Pola contra, neste tipo de supostos á OCU recoñóceselle legalmente capacidade e lexitimidade para actuar xudicialmente en representación do conxunto da cidadanía.

   Outra actividade importante que desenvolve é a elaboración de informes e estudios sobre a calidade e outras características dos produtos que se poñen á venta por parte dos establecementos mercantís ou comerciais, xa sexa denunciando defectos ou mesmo perigos que representan para determinados colectivos como poden ser os xoguetes, polo seu tipo de compñentes (químicos, físicos – pezas moi pequenas-, etc…).

   A súa labor resultou fundamental a efectos informativos no tocante aos dereitos dos consumidores e nas tempadas de rebaixas clásicas que se reiteran cada ano en determinadas datas, ao poñer publicamente de manifesto que os produtos ofertados tiñan que ser da mesma calidade, e non confeccionados con distintas características.

-        Que son as marcas blancas?

   Unha marca branca é unha marca pertenecente a unha cadea de distribución (xeralmente, hiper ou supermercado, pero tamén de gran distribución especializada) coa que se venden productos de distintos fabricantes. O punto de partida foi alá polo 1975, co que se denominou "producto libre", sendo o lema do seu lanzamento: "Igual de boas que as grandes marcas e máis baratas (pois non hai gastos de publicidade)". O seu nome  procede de que nun principio os envases eran brancos, aspecto que hoxe en día mudou.

   Seguro que moitos consumides marcas brancas: iogures do DÍA, ou tomate FROID, etc. Pero sabedes quen fabrica ese producto? Pois, na maioría dos casos, as marcas que están nos estantes e que custan máis: Leite Celta, Campofrío, El Pozo,...

-        Como e por que cambiou a súa importancia no carro da compra?

   A importancia das marcas brancas cambiou moito e está a cambiar nestes últimos tempos debido a criste económica. A crise  agudiza o inxenio dos compradores: mercar o máis barato posible. Neste contexto, aínda que levan moito tempo no mercado, a solución é acudir ás marcas brancas, xa que son máis baratas e prácticamente da mesma calidade que os outros produtos que teñen unha marca Premium.

-        Como é a campña de Danone e como se relaciona con todo o anterior?

 

   Cando falamos da campaña de Danone estamos a referinos aos anuncios de televisión qe mostrou un tempo atrás en contra das marcas brancas. Este grupo pretende mostrar que tras unha marca se encontra un gran esforzo de desarrollo e investigación e unha calidade garantizada.

   Na súa campña di que Danone non fai produtos para outras marcas, isto é inadmisible para o grupo xa que supón para eles un modo de infravalorar o traballo que hai tras a marca de calidade. Por eso nas campañas publicitarias de televisión dalgúns produtos como Activia, Danonino, Danacol ou Actimel van acompañadas dunha mensaxe moi clara “ Danone no hace productos para otras marcas”.

   Esta loita entre as marcas de prestixio e as marcas brancas salta agora a luz debido á crise económica que estamos atravesando, xa que estas últimas axústanse mellor ao bolsillo do consumidor, que busca produtos de calidade a baixo prezo. Ante isto Danone para defender os seus produtos xustifica que a calidade das marcas brancas se reduce significativamente e xustifica así o prezo dos seus produtos coa maior calidade e exclusividade, “’Si quieres el sabor Danone deberás comprar productos Danone y no los encontrarás disfrazados bajo otra marca”.

SOLUCIÓN Á CRISE!

   Tras leer o artigo sacado da revista “El Capital”, setembro de 2009 contestarei as seguintes preguntas que se plantexan sobre el.

   Que paralelismos pretenden establecer os autores do artigo entre a situación económica de España e estes xogadores?

   Eu penso que a relación que se establece entre a situación económica de crise que está a vivir España na actualicade e a destes dous magníficos deportistas atopámola mirando cara ao pasado e ao presente na carreira profesional dos dous deportistas e na historia (dende un punto de vista económico) do país.

   No artigo coméntase como estes xogadores tiveron que loitar para chegar ata onde se atopan hoxe. Comezaron pouco a pouco e alcanzaron o éxito moi novos, pero a pesar diso eles seguen a ter un punto de vista humilde e viven como calquera outra persoa, cos pes no chan. Tanto un coma o outro, recoñecen que non foi doado chegar ata aquí e costoulles moito, pero con esforzo, sacrificio e confianza nun mesmo, combinado con algo de talento podemos conseguir as nosas metas. Para gañar primeiro tiveron que perder, e aprender dos seus propios erros.

   Polo contrario, o que se di da economía española é que ao longo da historia sempre foi un modelo a seguir, xa que estaba por enriba da media e os empresarios españois críanse a envexa de Europa. Sen embargo, coa caída do boom inmoviliario caeu tamén a economía española xa que non contaba cunha base sólida qe avalase o crecemento dos anos anteriores.

   Neste artigo aconséllaselles aos empresarios españois que tomen exemplo dos dous grandes deportistas, Rafael Nadal e Pau Gasol, e que se diexen de discursos victimistas e en desánimo que só consisten en poñer escusas de por que motivo chegamos a situación actual, que afronten os novos tempos tratando de superar as dificultades, aprendendo dos propios erros e con optimismo para saír adiante, porque queixarse nunca aporta solucións ao problema.

 

   Cales cres que son as ideas máis importantes que aportan estes xogadores?

   Na miña opinión as ideas máis interesantes que aportan estes xogadores son, en primeiro lugar, que hai que aprender das derrotas e non só das victorias, e tanto nun caso como no outro aceptar o que toque con serenidade. 

   Tamén me parece que é importante mencionar o que di o tío de Rafa Nadal, temos que aprender a asumir os nosos erros e a non poñer escusas ás derrotas, porque pode que non sempre sexan por culpa nosa, pero normalmente si o son, e todos temos a nosa responsabilidade, se asumimos as vitorias debemos asumir os fracasos.

   En segundo lugar, paréceme moi interesante a idea aportada por Pau Gasol, na que di que nos malos momentos debemos adoptar unha actitude positiva, traballar aínda máis duro que antes para reconducir a situación, e “partido a partido” relativizar as cousas negativas.

    Dende este punto de vista, podemos crecer, mellorar e saír adiante, o que fixeron estes dous grandes deportistas, e o que teñen que facer os empresarios españois para saír dunha vez por todas desta crise económina.

Historia de Casio

La Historia de Casio comienza con Kashio Seisaloujo en Tokyo, los cuatro hermanos de la familia Kashio ponían en 1946 la piedra angular de una de las empresas de electrónica de mayor éxito en el mundo.

Uno de los primeros productos exitosos de Kashio Seisaloujo es una boquilla para cigarrillos.

A finales del año 1956 los hermanos deciden presentar su ordenador en Sapporo. Sin embargo, en el camino hacia el aeropuerto Haneda, donde debe embarcarse la máquina, topan con dificultades inesperadas. Un empleado del aeropuerto protesta por las dimensiones del aparato y se empeña en que desmonten la estructura, inclusive pantalla y teclado. Los dos hermanos palidecen de repente: así no se puede poner en funcionamiento el ordenador. A pesar de sus protestas, finalmente deben desmontar el aparato. Al llegar a Sapporo, intentan en vano volver a componerlo.

Poco después de que los hermanos regresaran a casa, completamente abatidos, un representante de la compañía Uchida Yoko Co., Ltd les hace una visita para examinar el ordenador. En el pasado, la empresa Uchida Yoko encargó suministros a Kashio Seisakujo, por lo que confía en la formalidad de los hermanos Kashio. Así pues, los siete años de invención aún valen la pena. Uchida Yoko obtiene los derechos de venta exclusiva y en junio de 1957 los hermanos fundan la compañía CASIO Computer Co., Ltd. nombrando presidente a su padre, Shigeru. A partir de entonces la empresa diseña y fabrica calculadoras basadas en relés.

En 1957, con la invención de la primera calculadora por Toshio Kashio, la empresa fue la primera de Japón en fabricar calculadoras en serie. El mismo año en que se transcribía el nombre de la empresa al inglés, se fundaba en Tokio CASIO Co. Ltd.

En 1965, CASIO asombró al público con la presentación de la primera calculadora electrónica de sobremesa con memoria. Fue entonces cuando la empresa empezó también a miniaturizar sus productos con gran éxito, aportando así, poco tiempo después de su fundación, la prueba innegable de que el futuro era del mundo de la electrónica y de que CASIO iba a desempeñar un papel fundamental.

Al ser uno de los primeros fabricantes de relojes, CASIO empezó a fabricar relojes que daban mucho más que la hora.
Ya en 1976 creó un reloj digital de pulsera con diez funciones adicionales.Cuatro años más tarde consiguió integrar una calculadora electrónica en un reloj.

Con gran dedicación, CASIO siguió trabajando en el desarrollo constante de su tecnología hasta llegar a convertirse, dentro del mercado de la relojería, en sinónimo de reloj funcional deportivo: el éxito mundial de los modelos G-Shock y Baby-G es sólo un ejemplo de ello.
La orientación estratégica de la gama de productos de la empresa se centra en las áreas de informática móvil y multimedia.CASIO utiliza su tecnología puntera en miniaturización y desarrollo de productos para reforzar aún más su presencia en el mercado de la electrónica móvil y ampliar así continuamente sus posibilidades de aplicación.

Existen filiales de CASIO Co. Ltd. en Estados Unidos, Canadá, Gran Bretaña, Malasia, Taiwán, Corea del Sur y Alemania, entre otros, con unos ingresos anuales cercanos a 3.500 millones de dólares, comercializa en todo el mundo calculadoras, organizadores personales, ordenadores de bolsillo, cámaras digitales, teclados, televisiones portátiles a color, relojes, cajas registradoras y otros productos electrónicos de consumo.

1.000 millones de calculadoras

En Enero de 2007 Casio anuncia que ha vendido 1.000 millones de calculadoras desde 1965 cuando desarrollo la primera calculadora eléctrica del mundo, la Casio 14-A, que utilizaba impulsos eléctricos en lugar de los conmutadores mecánicos habituales en aquella época.

"Haber vendido 1.000 millones de calculadoras es una muestra de la confianza que tienen nuestros clientes de todo el mundo en los productos Casio, y me gustaría expresar mi más sincero agradecimiento por este apoyo", aseguró el presidente y consejero delegado de la compañía, Kazuo Kashio.

Tipos de vacas

  Entendendo a vaca como unha escusa, podémola definir como as xustificacións que damos para explicar unha determinada situación.

Deste xeito hai moitos tipos de vacas, os máis comúns os que citarei a continuación:

1. Vacas “xustificadoras da mediocridade”: Son obstáculos que nos paralizan e nos impiden mellorar.

• Mal de moitos, consuelo de tontos.
• Non saco moi boas notas, pero para o que estudio, ben me chegan.
• O importante non é a cantidade, senón a calidade.
• Encantaríame facer unha viaxe a Londres pero non podo porque teño moito traballo e non podo perder o tempo.

2. As vacas de “a culpa non é miña”: Excusas que poñemos para desfacernos da nosa responsabilidade e culpar a outros polos noso actos ou para evitar compromisos.

• Chegaches moi tarde e a esa hora eu xa volvera para a casa.
• Eu estudiei moito pero a profe puxo o exame moi difícil e suspendemos todos.
• Ía poñer a mesa pero chamáronme por teléfono e tiven que atender outros asuntos.
• Salín da casa con tempo pero había un tráfico terrible.

3. As vacas das falsas crenzas: Son mentiras que de tanto oílas e repetilas acabamos asimilando como se foran verdade.

• Eu quería que me tocara a lotería pero non a xogo porque como a meus pais nunca lles tocou a min tampouco me vai tocar.
• Non é máis rico o que máis ten, senón o que con menos se conforma.
• Non me gusta ir a casa da miña tía porque ten un gato negro e danme medo.

4. As vacas que buscan escusar o inescusable:

• Non empezamos a facer o traballo porque faltaba un compañeiro e o mellor lle parecía mal.
• Non fixen a cama en todo o día porque viñeron unhas amigas e non tiven nin cinco minutos libres.
• Non lle dei de comer o can porque me parece que está moi gordo e ten que adelgazar.
• Aínda que estaba chovendo non collín a roupa do tendedeiro porque me pareceu que podía parar axiña.

5. As vacas da impotencia:

• Non se me dan ben as matemáticas e non hai nada que facerlle.
• Non serve de nada intentar deixar de comer as uñas, pois miña irmá intentouno e non o conseguiu.
• Para que vou estudar se o meu destino é traballar na tenda igual que fixo meu pai.

6. As vacas filosofales:

• Se o neno se perdeu so no bosque non é culpa nosa, o único que podemos facer e esperar a que Deus o traia de volta.
• Se o coche non encende, non te desesperes que o último que se perde é a esperanza.
• Hai que ter fe e pensar que no máis alá seremos recompensados por todo o noso sufrimento.

7. As vacas do autoengaño:

• Podíache gañar perfectamente, pero dábasme pena e deixeiche gañar a ti.
• Que maliña estou e que pouco me queixo.
• Eu copio e aprobo moi ben todos os exames, son o máis listo da clase.